mijn persoonlijke bijbeltekst

Even though I walk through the valley of the shadow of death, I fear no evil, for You are with me; Your rod and Your staff, they comfort me.

zondag 23 februari 2014

update, niet lezen als je depri bent of het wil worden

deze laatste dagen zijn een absolute verkwisting van leven geweest. ik ben zo duf dat ik niet helder kan nadenken over dingen, ik luister niet naar signalen van mijn lichaam dat het rust wil. er rust een grote druk op me door een geld zorg. en als ik iets haat dan is het dat wel, dat je je zorgen móet maken over geld. mijn hele leven is mijn back-up plan geweest om m'n backpack in te pakken en te gaan lopen. gewoon ergens heen, reizen, klusjes voor geld doen, niet te lang ergens blijven hangen. en dat plan kwam de afgelopen dagen erg dichtbij. weet je, ik voel me gewoon zo rot de hele tijd, zo oneerlijk. als ik hoor hoe andere mensen het doen dan ben ik blij voor ze maar vind ik het ook moeilijk om te verteren wat voor leuke of spannende dingen zij meemaken. contant vraag ik me af, waarom? waarom heb ik geen vrienden waar ik mee kan ondernemen? waarom lijkt het alsof niemand zich om mij bekommert? tenminste, dat is wel zo maar zo ver weg. wil niemand mijn vriend zijn?

het goede nieuws is dat ik zeker de wetenschap heb dat Jezus bij me is, maar dat is niet genoeg voor praktische zaken, dat moet iedereen zelf doen, hoe moet ik dat zelf doen? ik weet het niet.

van donderdag tot vandaag (zondag) heb ik hetzelfde gedaan als toen ik nog volop in mijn game verslaving zat. om alle problemen weg te schuiven, vooruit te duwen en me te verstoppen achter een beeldscherm. en als ik momenten heb dat ik wel aan mijn zorgen denk (confrontatie met Leandro= mijn begeleider. geld) wil ik het zo snel mogelijk weer vergeten. hoe kan het dat mensen soms zeggen dat ik moedig ben, en een krijger, als ik me zo zwak en ellendig voel? ik voel me alleen veilig op mijn kamer, ik durf niet af te bellen naar werk project! ik durf veel dingen niet, die voor anderen veel makkelijker zijn lijkt het wel. ik durf niet de waarheid te zeggen...  ik ben bang...
____________________________________________________________________________
(dit stukje heb ik 2 weken geleden geschreven)
Leandro zei laatst (dat is vorige week, aangezien hij deze week op vakantie was) dat hij vertrouwen in mij had, en in mezelf zei ik "doe dat nou niet". hoe ben ik te vertrouwen als ik nog steeds soms dingen verzwijg? het is wel veel minder dan de eerste 2 weken, maar ik vertel nog steeds niet alles. in de eerste weken vertelde ik ongeveer 50%, nu is dat 90%. de belofte van 'ik zal niet liegen of achterhouden' gold heel sterk de eerste keer dat ik dat beloofde. maar ik durfde het niet in het 2e gesprek ook te zeggen, en nu geld hij veel minder zwaar. ik heb een hekel aan mezelf op deze manier. waarom doe ik dit? op deze momenten haat ik mezelf, voor mijn zwakte, voor het niet kunnen, niet lukken, niet aanpakken, niet doorzetten. ik zit bordevol gevoelens nu, alles door elkaar. gelukkig heb ik altijd 1 hele fijne vriend met wie ik net gebeden heb. ik luisterde het liedje "u alleen wil ik aanbidden" en ik vond het heerlijk om mezelf even te uiten naar Hem. ik was mezelf...
______________________________________________________________________________

soms ontmoet ik mensen die alles zeggen wat ze denken, vaak denken ze ook erg oppervlakkig, ze denken niet door. en ondanks dat dat mensen pijn kan doen, ben ik altijd een klein beetje jaloers op ze, omdat ze zo puur zijn. voor hen is het leven natuurlijk, pijn en verdriet, vreugde en geluk. ze leven het! het is helemaal niet fijn om alles te 'weten'. ik weet dat ik moet afbellen, ik weet dat begeleiders voor me klaar staan, ik weet dat ik vragen kan stellen, enzovoorts, ik weet te veel. waarom is dat verrekte gevoel zo verschrikkelijk ingewikkeld? **

maar goed.. we laten de hoop niet zakken, ik 'weet' dat ik door moet gaan en verantwoordelijkheid moet dragen.

vandaag vroeg naar bed (dat is half 12 wel te verstaan) en morgen er vroeg uit (nee, dat is niet 12uur! =7uur) , kijk eens aan, ik kan nog steeds grappen maken!
sorry, ben een beetje in een sarcastische bui. ik wens iedereen een fijne week, laat je bui alsjeblieft niet bederven door dit geschriftsel (wat is dat?), ga met God en verspil je leven niet zoals mij.

even aan toevoegen, de reden dat ik hier alles open en bloot leg is omdat ik het schijt zat ben om te moeten liegen, een maskerade op te houden. ik wil gewoon mezelf zijn. dat 'moeten' komt vooral door mijn beschermingsgevoel. een gevoel dat heel veel dingen zegt eigenlijk, ik heb wel eens verteld tegen begeleiders (hier op ebc, maar ook anderen) dat ik vaak het gevoel heb dat ik aan de zijlijn sta als ik keuzes maak, dat iemand anders beslist. dat mijn monster (referentie: van de straat: https://www.google.nl/#q=van+de+straat+monster&safe=activet) het voor me doet, iets wat ik pas echt realiseer sinds vandaag. dat beschermingsgevoel zegt tegen mij: "ga maar gamen, de hele dag zodat je je geen zorgen hoeft te maken". en "blijf maar binnen, nergens naar toe gaan hoor! daar buiten zijn mensen, en die stel jij alleen maar teleur". zie je? er zijn 2 kanten aan gevoel, een goede en slechte kant. de slechte kant zorgt ervoor dat jezelf veilig bent (op korte termijn) en de goede lijkt slecht omdat het er juist heel moeilijk eruit ziet.

**
gevoel is erg belangrijk voor mij, heeft meestal invloed op elke keuze die ik maak en zorgt tegelijkertijd voor een beschermingsmuur. maar het wipt ook van 'vrolijk' naar 'somber' en vele andere. elke dag ontdek ik weer nieuwe lagen en soms dimensies in het 'gevoel', zeg maar: 'de ziel van wij mensen'.




5 opmerkingen:

  1. Rick:ik kan me zo goed verplaatsen in jouw gevoel van je af te willen sluiten van de wereld buiten....binnen is het veilig en vertrouwt,geen stress en mensen die van alles van je verwachten...
    Je blog van vandaag raakte mij.Weet je waarom?Ik weet wat het is om je eenzaam te voelen,al zijn er honderden mensen om je heen.Je voelt je anders,niet begrepen.Ook ik heb ook nooit een echte vriend/vriendin gehad.
    Des te meer besef je dan dat God de enige is waar je in het leven je echt aan vast kan houden zonder teleurgesteld te worden.Hij is er altijd,juist ook wanneer Hij mijlenver weg lijkt.....
    Ik wil je bemoedigen en zeggen dat ik een vriend in Christus voor je wil zijn,en dat ik bidden voor jou om een echte toffe vriend waar jij heel veel lol mee kan gaan beleven....het is je zooo gegund!!!
    Sterkte in donkere dagen....het wordt weer licht!!!
    lfs Metty

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ook ik wil me volledig aansluiten bij bovenstaande! Heb de blog gisteren gelezen en was er ook erg door geraakt en in tranen. Weet dat er voor je gebeden wordt! Hoe diep de eenzaamheid ook is HIJ Is erbij! en gelukkig mag je daarvan ook getuigen!
      Lfs Jacoline
      (weet niet of ik deze reactie goed plaats, als hij er maar onder komt te staan :-))

      Verwijderen
  2. hij is geweldig goed geplaatst :) en dankje allebei voor jullie reacties en gebed! ik had vandaag (dinsdag 25feb 2014) een geweldige dag, open gesprek gehad met mijn begeleider en gisteren ging ook fantastisch! vandaag een heerlijk gesprek met Jezus gehad tijdens het zwaard oefenen :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lieverd, wat fijn weer, daar knap ik dan ook van op, want onze harten doen dan ook pijn als jij je zo beroerd voelt..
      elke dag bidden we voor je!
      liefs mam

      Verwijderen
  3. Zo herkenbaar Rick! Ik voel me vaak precies als jij het beschrijft, Knap dat je er zo woorden aan kan geven! Ik bid voor je neef! X

    BeantwoordenVerwijderen


Dank je wel voor je bericht. het wordt zeer gewaardeerd. mocht je reactie vuile taal bevatten, minder frisse benoemingen, pijnlijke, stekelijke of hatelijke opmerkingen dan zal deze worden beoordeeld en op beschaafde manier afgewimpeld. vergeet niet "wat u niet wil dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet"

mocht je reactie een positieve boodschap hebben, een fijne opmerking of een heerlijk sarcastische zin, dan zal deze op dezelfde manier beantwoord worden, want vergeet niet "wie de bal kaatst kan hem terugverwachten"

als laatste, ik oordeel niemand, dat zal God doen op het eind van je leven. als je niet gelooft in een God, dan leef je niet, als je niet leeft is de oplossing God. als je zelf de oplossing zonder God gevonden hebt, en je leeft. zal je geoordeeld worden voor het feit dat je zonder God hebt geleefd.

greetz,

Rick

ps: je bent altijd welkom om nog een keer te reageren, ik stel het erg op prijs. als je graag betaald wil worden voor reacties, dan kan dat geregeld worden. geef me je adres en ik kom bij je langs om een stevig robbertje te stoeien.